Na świecie kredyty długoterminowe, w szczególności hipoteczne udzielane są przez banki głównie w oparciu o stałe stopy procentowe. W takim przypadku, jeszcze przed zawarciem umowy, kredytobiorca dokładnie zna całkowity koszt kredytu oraz wysokość rat w całym okresie kredytowania. Jest w stanie oszacować czy jego zdolności finansowe, zawód, status rodzinny umożliwią mu niezakłóconą spłatę kredytu przez najbliższe 25-30 lat.
W takim systemie to bank jako profesjonalny podmiot rynku finansowego bierze na siebie odpowiedzialność za zarządzanie potencjalnymi ryzykami związanymi z koniunkturą i dekoniunkturą w gospodarce, zjawiskami geopolitycznymi oraz społecznymi.
Jako wyspecjalizowany podmiot posiada dostępne narzędzia finansowe, które pozwalają mu się przed takimi ryzykami odpowiednio zabezpieczyć lub je w istotnym stopniu ograniczyć. To duża przewaga instytucji finansowych w przeciwieństwie do konsumenta, który absolutnie nie dysponuje takim instrumentarium oraz możliwościami, a także bardzo często nie posiada odpowiedniej wiedzy eksperckiej.
W Polsce przyjęło się, że kredyty, w tym kredyty hipoteczne udzielane są w oparciu o zmienne stopy procentowe. Oznacza to, że wszystkie ryzyka, które wymieniono powyżej, zostały przeniesione na konsumenta, który nie ma żadnej realnej możliwości, aby się przed nimi bronić lub je eliminować, a zarządzanie ryzykiem w rzeczywistości wiąże się z ograniczeniem realizacji innych potrzeb życiowych, bo kwoty kredytu pochłaniają znaczną część zarobków kredytobiorcy.