Upadek amerykańskiego Lehman Brothers w 2008 roku wstrząsnął rynkami finansowymi na całym świecie i był jednym z najważniejszych wydarzeń kryzysu finansowego z lat 2007-2009. Niedługo przed ogłoszeniem bankructwa, istniejący ponad 150 lat bank, posiadał aktywa o wartości niemal 600 mld dolarów, co czyniło go jedną z największych instytucji inwestycyjnych w Stanach Zjednoczonych.
Lehman Brothers przed rokiem 2008 był firmą inwestycyjną, która była aktywna w procesie kreowania, przekształcania, a także oferowania różnorodnych instrumentów finansowych, w szczególności opartych o udzielane przez banki kredyty hipoteczne. Oprócz w/w procesów dotyczących finansowych instrumentów pochodnych, LB uczestniczył także w ich dystrybucji oraz sprzedaży wśród swoich klientów, jak również posiadał istotny własny portfel inwestycyjny oparty na instrumentach pochodnych powiązanych z kredytami hipotecznymi.
Załamanie hipotecznego rynku kredytowego w USA, spadek wartości nieruchomości, a tym samym ujawnienie prawdziwej wartości instrumentów pochodnych powiązanych z kredytami hipotecznymi, doprowadziło do ich znacznego przeszacowania, a w konsekwencji nie tylko do bankructwa LB, ale również do masowej fali roszczeń zgłaszanych przez klientów banku w związku z nieuczciwymi praktykami rynkowymi stosowanymi w procesie sprzedaży produktów LB.